امروز كه من عازم جبهه هستم كاملا شهادت را در وجودم احساس مي كنم و اين وظيفه شرعي هر مسلمان است اما هيهات؟؟؟؟
چند سال از عمرم گذشت و هنوز اندرخم يك كوچه ام، زيرا كه ازنعمت هايي كه پروردگار به من داده سپاسگذاري نكرده و شرمنده ام و امام و رهبرم را آنطور كه بايد بشناسم، نشناخته ام و صد افسوس كه با چنين رهبري هم عصر بودم ولي از ولايتش استفاده نكردم.
پدر و مادر عزيزم از اينكه حس مي كردن در مكاني راحت تر قرار بگيرم و در سنگر نباشم، نمي توانستم به خودم بقبولانم كه برادران در مرزها هر روز شهيد شوند و من به كارهاي روزمره مشغول باشم.
