بسم رب الشهداء و الصديقين انا لله و انا اليه راجعون با سلام و درود به امام زمان و نايب بر حقش امام امت و با درود و سلام به خانواده‌هاى محترم شهداء و با سلام و درود گرم و بى‌پايان به خانواده محترمم و خواهران و برادرانم. سپاس خدايى را كه به ما اين همه نعمت داد، تا ما از اين نعمتها بهره‌مند شويم و سپاس خدايى را كه به من اين فرصت را داد تا در اين شب سرد زير فانوس چند كلمه به نام وصيت بر روى كاغذ بنويسم. خدايا، اى خدا بعد از اين همه گناه و معصيت به سوى تو روى آورده‌ام. آمده‌ام تا با تو پيمان بندم، پيمان دوستى اى خدا. اى خدا ديگر تحمل ديدن خانواده‌هاى داغ‌ديده شهداء را ندارم. خدايا به من اين نعمت را بده تا خشنودى و رضاى تو را جلب كنم. و اما وصيتى را كه بايد بر روى كاغذ بنويسم. وصيت من اين است كه هميشه به ياد خدا باشيد به پيام امام امت گوش فرا دهيد كه او شمعى است براى روشنى اطراف و ما هم پروانه‌اى هستيم كه در روشنايى‌آن به دورش پرواز مى‌كنيم. جبهه‌ها را خالى نكنيد و به جنگ با كافران و زورگويان برويد كه امروز جنگ در رأس همه مسايل است. جنگ را فراموش نكنيم بقول امام امت: اين جنگ، يك نعمت است. اگر كسى جبهه نرود و توان رزميدن در او باشد و آينده كه ان شاءلله جنگ تمام مى‌شود، افسوس مى خورند كه چرا به جبهه نيامده‌اند. هنوز دير نشده مادامى كه اسلام هست، جنگ هم هست. انسان در جبهه مى‌تواند خود را بشناسد خداوند در اين موقع است كه انسان را امتحان مى‌كند. آنهايى كه از اين امتحان قبول مى‌شوند، سربلند و پيروزند و آنهايى كه از اين امتحان مردود مى‌شوند سرافكنده و شرمنده‌اند. وصيتى كه به پدر و مادر خود دارم: اى پدر و مادر عزيزم اگر خداوند توفيق شهادت را به من داد شما ناراحت نباشيد زيرا پسرتان به نزد خداوند رفته است و بايد براى شما يك افتخارى باشد كه پسرتان شهيد شده. هميشه به ياد خدا باشيد و صبر و استقامت كنيد. ممكن است يا نه، حتما من شما را اذيت كرده‌ام لطفا مرا ببخشيد. وصيتى كه به برادرانم دارم اين است كه تنها برايم گريه و زارى نكنند، بلكه راهم را هم ادامه دهند. نمى‌گويم كه گريه و زارى نكنيد ولى به آن حد نباشد كه دل دشمن را شاد كند. اخلاقشان را با هم خوب كنند و بر سر مسأله كوچكى از هم جدا نشوند. هميشه با هم باشيد كه ابرقدرتها از وحدت شما وحشت دارند. و وصيتى كه به خواهرانم دارم اين است كه حجاب خود را رعايت كنند كه حجاب آن، از خون شهيدان بالاتر است و بايد مردم با اين مسأله جدا برخورد كنند. و اما اگر شهيد شدم، پيامم به آنهايى كه مى‌خواهند بدنم را تشييع كنند اين است، كه نبايد آنهايى كه شب‌ها را به گناه مى‌گذرانند شركت كنند نبايد آن كسانى كه فقط شب اول ماه محرم به مسجد مى‌آيند و آن هم براى گناه مى‌آيند شركت كنند و نبايد آنهايى كه سر خيابانها مى‌ايستند و روزگارشان را به صحبت مى‌گذرانند شركت كنند و بر مزارم بيايند. اميدوارم كه متوجه اين سخنانم شده باشيد و آرزو دارم كه حتما به وصيت نامه‌ام عمل كنيد مخصوصا قسمت آخر آن. طلب آمرزش را از خداوند متعال خواهانم. اگر كسى را اذيت كرده‌ام و از من بدى ديده‌اند، مرا به بزرگوارى خود ببخشند. به اميد پيروزى حق بر باطل 1/10/65 كى بود راه نجات جز ره عشق حسين(ع)
